Η παροιμία που χρησιμοποιεί ο λαός μας είναι "αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα"
Μία γενιά μπορεί να επηρεάσει πολύ τη ζωή των παιδιών της διότι τους αφήνει οτιδήποτε είχε φτιάξει ή και δεν είχε φτιάξει. Ένα πολύ ξεκάθαρο παράδειγμα είναι το περιβάλλον το οποίο μας αφήνουν οι γονείς μας. Εμείς σαν παιδιά στη χώρα που ζούσε έχουμε παραλάβει ένα περιβάλλον, μία ατμόσφαιρα απαίσια στην οποία και όλη την καλή διάθεση να έχουμε να την αλλάξουμε, δυστυχώς δεν γίνεται. Όλα είναι κατεστραμμένα η πόλη είναι γεμάτη από κτίρια τα φυτά και γενικότερα η φύση έχουν εξαφανιστεί εντελώς από τις ζωές μας χωρίς να κάνουμε κάτι, απλώς επειδή γεννηθήκαμε 
αφού έγινε η ολοκληρωτική αλλαγή. Πληρώνουμε τα λάθη που έκανε η κοινωνία πριν γεννηθούμε! Τώρα πολλοί άνθρωποι ακόμα και παιδιά χάνουν τη ζωή τους λόγο της μόλυνση του αέρα από τα καυσαέρια που δημιουργούνται από τα εργοστάσια αλλά και από την έλλειψη του οξυγόνου. Παθαίνουν ασφυξία επειδή πριν δύο χρόνια κάποιος έκοψε τα δέντρα που υπήρχαν σε αυτό το μέρος ίσως για δικό του στιγμιαίο συμφέρον (και λέω στιγμιαίο γιατί η καταστροφή που δημιούργησε είναι σχεδόν αιώνια). Ότι άλλο και να πω είναι περιττό αρκεί να κοιτάξουμε το παράθυρό μας τη στιγμή αυτή και να δούμε πόσοι άνθρωποι περπατούν, πόσοι είναι με το ποδήλατό τους και πόσα αυτοκίνητα κυκλοφορούν! Ύστερα να μετρήσουμε τα δένδρα (τα φυτά) που βλέπουμε και ύστερα τα κτήρια. Πιστεύω πως εκτός από κάποιες εξαιρέσεις η εικόνα που έχουμε είναι η ίδια: τσιμέντα και μέταλλα από τα αυτοκίνητα. Εγώ προσωπικά εκτός ότι πιστεύω πως είναι άδικο να μεγαλώνουμε σε ένα τέτοιο περιβάλλον θα είναι ακόμα πιο άδικό για την γενιά που θα ακολουθήσει γιατί τότε τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα. Γιατί ο άνθρωπος δεν πρόκειται ποτέ να ευαισθητοποιηθεί πραγματικά, θα αρκεστεί μόνο στο ότι θέλω αυτό να αλλάξει αυτό και μετά θα βάλλει και αυτός το λιθαράκι του για να καταστρέψουμε τις ζωές μας αλλά και τις ζωές των απογόνων μας όπως φρόντισαν και οι προηγούμενοι για μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου