New Blog - Χαιρετισμός

Χαιρετισμός από την Κα Μανουσάκη Αικατερίνη

Παιδιά μου.

Χαίρομαι ιδιαίτερα για την προσπάθεια που καταβάλλετε. Εκτιμώ την υπευθυνότητά σας .Με εντυπωσιάσατε με την προθυμία σας και την αγάπη σας να δημιουργήσετε κάτι διαφορετικό στο Ελληνικό σχολείο, μια πρωτοποριακή δραστηριότητα που εκφράζει την αγάπη και το ψυχικό σας σθένος για την πατρίδα.

Έχω προσωπική άποψη για ό,τι κάνατε εφόσον και εγώ ήμουν συνοδός σε μερικές εξορμήσεις των συμμαθητών σας.

Η επιθυμία σας να γνωρίσετε, μεταξύ άλλων, αθάνατα Ελληνικά μνημεία , με συγκίνησε & μου έδωσε απέραντη ψυχική ικανοποίηση.

Ελπίζω να έχετε την ίδια διάθεση για μάθηση και έρευνα και τα επόμενα χρόνια.

Λόγω πληθώρας εργασιών των παιδιών μας και επειδή (λόγω αυτού του γεγονότος) το παρόν ιστολόγιο "σέρνεται",

δημιουργήσαμε το νέο μας ιστολόγιο.

Το ονομάσαμε "school" και θα το βρείτε εδώ

Peace

θα ήθελα να...

Αν μπορούσα να ζητήσω κάτι από τον Θεό τότε θα ζητούσα να πάψουν όλες οι άσχημες , απάνθρωπες, και άνομες ενέργειες. Οι πόλεμοι που το μόνο τους αποτέλεσμα για τους λαούς είναι οι χιλιάδες των νεκρών, οι δολοφονίες, η απομόνωση των ανθρώπων και η μοναξιά, ο αγώνας για την απόκτηση υλικών αγαθών μόνο, η εγκατάλειψη μικρών παιδιών από τους γονείς τους, η χρήση των ναρκωτικών, η ρύπανση και η ανεύθυνη στάση μας απέναντι στη φύση, η υπερεκμετάλλευσή της , η χρήση τόσων πολλών χημικών που μολύνουν το έδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα, η διάθεση μας να επιβάλλουμε την άποψή μας στους άλλους και ιδιαίτερα στους πιο αδύνατους ακόμη και με την χρήση βίας, η μισαλλοδοξία και ο φανατισμός , η στροφή του ενδιαφέροντός μας σε πράγματα χωρίς μεγάλη σημασία και ο αποπροσανατολισμός μας, αυτό που άκουσα στο σχολείο και λέγεται αλλοτρίωση .
Η ηθελημένη τύφλωσή μας σε παγκόσμια προβλήματα. «δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι δεν ξέρουμε» διαβάσαμε σήμερα σε ένα απόσπασμα μιας ομιλίας του Αναστάσιου Γιαννουλάτου. Δεν μπορούμε να λέμε ότι δεν ξέρουμε για την απόλυτη φτώχεια των χωρών του τρίτου κόσμου, για τις επιδημίες, για τον υποσιτισμό, για την παιδική εργασία και την παιδική εκμετάλλευση .
Όλα αυτά από εμάς που αποκαλούμαστε Χριστιανοί . Από εμάς που έχουμε ως εντολή το «αγαπάτε αλλήλους» και πιστεύουμε ως Θεό κάποιον που σταυρώθηκε για τους αδυνάτους του κόσμου.

Από την Δανάη Παπαντώνη

Ο καλός Ποιμένας

Add Good Shepherd to your page

Το όραμα του Προφήτη Μιχαία

Για τούτα θα θρηνήσω και θα κλάψω

Ωχ... μάλλον την πατήσαμε...

Εμένα μου αρέσουν τα δύσκολα

Ο κόσμος μας σήμερα χρειάζεται αγάπη. Αυτό άκουσα στο μάθημα των θρησκευτικών, αυτή την εργασία αποφάσισα να παρουσιάσω. Δεν είναι δύσκολη εργασία. αντιθέτως είναι τραγικά εύκολη. Όπου και να κοιτάξεις το διαπιστώνεις.
Ανοίγω την τηλεόραση… ίσως εκεί να δυσκολευτώ λίγο για την εργασία μου. Δεν μου αρέσουν τα εύκολα εμένα. Μόλις λοιπόν ανοίγω την τηλεόραση , είναι σα να κάνω σκονάκι. Είμαι άσσος στα σκονάκια εγώ.
Την κλείνω. θα πάρω να διαβάσω εφημερίδα. Μου αρέσει να διαβάζω εφημερίδες. Την κλείνω πριν την κοιτάξω. Πρωτοσέλιδο « ΑΠΑΓΩΓΗ»
Ας πάρω το περιοδικό που την συνοδεύει. Μου αρέσει να διαβάζω περιοδικά. Μου αρέσει το χαρτί τους. Γυαλιστερό. Και οι διαφημίσεις . Εντυπωσιακές. Και οι άνθρωποι όμορφοι, πετυχημένοι, υγιείς. Το ξεφυλλίζω.. Πράγματι. Αυτό το περιοδικό κάνει την εργασία δύσκολη. Σας είπα: Μου αρέσουν τα δύσκολα. Πουθενά δεν μπορώ να βρω, πόνο , μοναξιά, φτώχεια, πόλεμο, αδικία, εγκατάλειψη, στέρηση. Ωραίος κόσμος. Με αγάπη, ευτυχία, πλούτη. Τελικά ο κόσμος μας σήμερα δεν χρειάζεται αγάπη. Να ενημερωθεί χρειάζεται. Να ανοίξει τα μάτια του, τα αυτιά του.
Να δει την επιδημία χολέρας που μαστίζει την Ροδεσία, να δει τα παιδιά της Αφρικής με τις μύγες στο πρόσωπο, να δει τους ανθρώπους στη ήπειρο της Ασίας να πίνουν νερό από τις απολήξεις των αποχετεύσεων, να δει τις βιομηχανίες της πολιτισμένης Δύσης να απασχολούν παιδιά , να δει τις συνέπειες του πολέμου , να δει τα ανθρώπινα ερείπια που υπάρχουν σε διάφορα «ιδρύματα» να δει τους ηλικιωμένους στο περιθώριο της ζωής, εγκαταλελειμμένους από τα παιδιά τους.
Τελικά δεν μου αρέσουν τα δύσκολα. Θα συνεχίσω να ξεφυλλίζω το περιοδικό. Αισθάνομαι τόσο αδύναμος άλλωστε…

Από τον Παναγιώτη Κορωναίο

Είμαι ευτυχισμένη

Έχω ένα φίλο
που μ’αγαπάει αληθινά.

Με κράτησε σφιχτά
τις ώρες που πονούσα,
με κράτησε αγκαλιά
όποτε το ζητούσα.

Μου έδιωξε το πόνο
μου έδωσε χαρά.
Είμαι ευτυχισμένη γιατί…
μ΄αγαπάει αληθινά

Από την Ξένια Κοντογιάννη

Τι χρειάζεται ένα παιδί?

Όλοι οι άνθρωποι μικροί και μεγάλοι χρειάζονται την αγάπη. Όλοι χρειάζονται να ακούν το σ’αγαπώ . Όλοι πρέπει να νιώσουν την θαλπωρή και την ασφάλεια που προσφέρει αυτό το συναίσθημα. Πόσο μάλλον τα παιδιά. Πόσο πολύ έχει ανάγκη ένα παιδί να ακούει αυτή την λέξη!! και μάλιστα εκείνα τα παιδιά που έχουν χάσει τους γονείς τους ή εκείνα τα παιδιά που έχουν ανάγκες περισσότερες από τα άλλα. Αυτό μόνο θέλει να νοιώθει ένα παιδί. Ότι το αγαπούν. Ότι είναι αξιαγάπητο. Μόνο αυτό, και λίγη φροντίδα, και ειρηνική ζωή χωρίς βία , και φροντίδα και τρυφερότητα. Μα πάνω από όλα αγάπη.

Από την Βαρβάρα Κλαπάκη

Το χαρτζιλίκι μου.

Σήμερα γίνονται πόλεμοι σε πολλά σημεία του κόσμου. Στα γεγονότα αυτά καθημερινά χάνουν τη ζωή τους χιλιάδες άνθρωποι ,και είναι μεγάλος ο αριθμός των τραυματιών. Οι υλικές καταστροφές αν και είναι πολύ σοβαρές, μετά από αυτά περνούν σε δεύτερη μοίρα.
Οι αιτίες για τις αιματηρές αυτές διαμάχες είναι συνήθως οικονομικές. Για άλλη μια φορά το οικονομικό μέγεθος μπαίνει πρώτο σε σχέση με την ανθρώπινη ζωή.
Βλέποντας αυτό το κακό, παρατηρώντας τόσο πόνο και καταστροφή αναρωτιέμαι τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω. Είμαι παιδί και σκέφτομαι ότι παιδιά είναι τα θύματα. Κοιτώ τους γονείς μου και αισθάνομαι ευτυχισμένος που τους έχω μαζί μου σε αντίθεση με τα παιδιά των εμπόλεμων χωρών που δεν τους έχουν. Μυρίζω το μεσημεριανό φαγητό και με πιάνουν ενοχές γιατί σκέφτομαι ότι κάπου αλλού δεν έχουν να φάνε.
Βάζω το χέρι μου στην τσέπη και πιάνω το χαρτζιλίκι μου. Ένα ευρώ. = Ένα πατατάκι στο διάλειμμα. = 2 γαριδάκια= ???
Το βρήκα. Αυτό θα κάνω. Θα προσφέρω το χαρτζιλίκι μου στην Unisef ή μήπως στον Ερυθρό Σταυρό, αλλά και η action aid δραστήρια μου φαίνεται.

Από τον Κωνσταντίνο Μ.

Ζωγραφίζω την αδικία

Μια η ιστορία- πολλές οι παραλλαγές της

Ὁ Ἄβελ ἦταν ὁ δευτερότοκος υἱὸς τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὕας. Ἦταν κτηνοτρόφος, ἐνῷ ὁ πρωτότοκος Κάιν ἦταν γεωργός.
Τὰ δυὸ ἀδέλφια, θέλησαν νὰ προσφέρουν θυσία. Ὁ Κάιν προσφέρει ὡς θυσία τὰ πιὸ τυχαία καὶ συνήθη γεωργικά του προϊόντα. Ἐνῷ ὁ Ἄβελ διαλέγει τὰ πρωτότοκα καὶ πιὸ παχιὰ τῶν προβάτων του.
Ἀποτέλεσμα τῆς διαφορετικῆς ποιότητας τῶν θυσιῶν ἦταν νὰ φανεῖ, ἡ προτίμηση καὶ εὐαρέσκεια τοῦ Θεοῦ στὴ θυσία τοῦ Ἄβελ καὶ ἡ ἀποστροφὴ καὶ ἡ δυσαρέσκεια τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ θυσία τοῦ Κάιν.
Ὁ Κάιν λυπήθηκε πολὺ καὶ μελαγχόλησε λόγω τῆς συμπεριφορᾶς τοῦ Θεοῦ…….. Δυστυχῶς ὁ Κάιν δὲν θέλησε νὰ διορθώσει τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ πίστευσε ὅτι θὰ γίνει μεγάλος, ἐὰν λείψει ἡ σύγκριση τῆς θυσίας του μὲ τὴν θυσία τοῦ ἀδελφοῦ του. Πόσο ἀνόητος γίνεται ὁ ἄνθρωπος μερικὲς φορές. Ο Κάιν νόμισε ὅτι θὰ γίνει μεγάλος, ἐὰν ἐξαφανίσει τὸν ὑπερέχοντα σὲ ἀρετὴ ἀδελφό του. …..Αὐτὸ τὸ σύνδρομο θὰ καταδυναστεύει τὸν ἄνθρωπο ἔκτοτε. Πάντα θὰ ταπεινώνουμε τὸν κατώτερο καὶ θὰ προσπαθοῦμε νὰ ἐξαφανίζουμε μὲ ἀθέμιτους τρόπους τὸν ἀνώτερο ἀπὸ ἐμᾶς. ……Καὶ ἡ ἀποτρόπαια αὐτὴ ἱστορία συνεχίζεται ἔκτοτε ἀδιάκοπα, μὲ διαφορετικὲς παραλλαγὲς κάθε φορά. ……

Bullying (Εκφοβισμός?) Είναι απειλή?

Dimitra's request