Μορφές αδικίας στον σύγχρονο κόσμο

1.Η παιδική εργασία

Για εκατό εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο αυτές τις μέρες δεν χτύπησε το κουδούνι του σχολείου απλούστερα γιατί δεν πηγαίνουν σχολείο επειδή δουλεύουν σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας . Πάνω από 246 εκατομμύρια παιδιά [ηλικίας 5-17 ετών] . Στον κόσμο εργάζονται και δυστυχώς αντίθετα από τι θα νόμιζαν πολλοί το φαινόμενο των εργαζομένων παιδιών και των παιδιών που δεν πάνε σχολείο δεν είναι άγνωστο στη χώρα μας .
Οικεία σε όλους μας τα παιδιά <<των φαναριών>> που μέχρι πριν λίγα χρόνια καθάριζαν τα τζάμια των αυτοκινήτων .
Σε πολλά παιδιά είναι άγνωστα το παιχνίδι και η μόρφωση γιατί εργάζονται σε θορυβώδεις βιομηχανίες ή στα χωράφια από την αυγή ως το σούρουπο ή σε αθλητικά είδη [π.χ. μπάλες στο Πακιστάν] ή πέφτουν θύματα της βιομηχανίας του σεξ . Οι μεγαλύτεροι αριθμοί παιδιών που εργάζονται είναι =
Βραζιλία ( 559.000)
Μπαγκλαντές (300.000
Αιτή (250.000)
Κένυα(200.000)
Η 12η Ιουνίου είναι επίσης αφιερωμένη στα παιδιά της Αφρικανικής Ηπείρου που στην πλειοψηφία τους εργάζονται από πολύ τρυφερές ηλικίες και κάτω από αντίξοες συνθήκες .
Το 1999 οι περισσότερες χώρες μέλη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασία υπέγραψαν μια συμφωνία που υποχρέωνε όλες τις πλευρές να λάβουν μέτρα για να περιοριστεί το φαινόμενο της παιδικής εργασίας .Τα μέτρα αυτά σήμερα δεν έχουν γίνει ορατά .
Σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας 1 στα 6 παιδιά του πλανήτη μας εργάζονται σε κάποιο περιβάλλον που βλάπτει την ψυχική και σωματική του υγεία 73 εκατομμύρια εργάζονται παιδιά είναι κάτω των 10 ετών 22.000 σκοτώνονται σε εργατικά ατυχήματα .
Περίπου 171 εκατομμύρια παιδιά στον πλανήτη μας εργάζονται σε ορυχεία ,λατομεία σε χώρες με επικίνδυνα υλικά π.χ. χημικά, εντομοκτόνα , η βαρύ μηχανικό εξοπλισμό αναφέρονται σε έκθεση της UNICEF .
Παιδιά κάτω των 5 ετών δουλεύουν σε εξοντωτικά ωράρια εξορίσουν βράχια , χρυσάφι , διαμάντια και πολύτιμα μέταλλα στην Νότια Αμερική , Αφρική , Ασία διατρέχοντας κίνδυνο να μείνουν ανάπηροι λόγου εργατικού ατυχήματος .


ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΕΠΠΕΣ

Α3

2.Έλλειψη αγάπης

Ο κόσμος σήμερα χρειάζεται αγάπη

Η αγάπη είναι ένα δυσεύρετο συναίσθημα, που όποιος το έχει είναι ευτυχισμένος, αλλά όποιος μπορεί και το προσφέρει είναι ακόμα πιο ευτυχισμένος.
Αυτός που δίνει αγάπη στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη κάνει θεάρεστη πράξη.
Αν αναλογιστούμε τι συμβαίνει γύρω μας θα τρομάξουμε.
Σε 5.800 υπολογίζονται περίπου τα παιδιά στην Ελλάδα που ζουν και εργάζονται το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους στους δρόμους, τα λεγόμενα παιδιά των φαναριών.
Δεν υπάρχουν λόγια όταν αντικρίζεις κάτι τέτοιο. Λυπήθηκα για το μικρό παιδάκι που δεν ήξερε τι του επιφύλασσε η μοίρα και οι γονείς του. Λυπήθηκα για τον κόσμο που ζούμε. Τη λύπη μου ακολούθησε οργή. Η οργή για τα παιδιά των φαναριών που όλοι μας ξέρουμε και απλά αδιαφορούμε.
Τα παιδιά αυτά είναι από 2 έως 15 ετών, Ελληνόπουλα και μετανάστες που αποφέρουν κατά τις συντηρητικότερες εκτιμήσεις περίπου 1 εκατομμύριο ευρώ το μήνα στους εργοδότες τους.
Πολλά παιδιά δηλώνουν ότι εργοδότης τους δεν είναι κάποιος από τους γονείς τους.
Ακόμα τους επιβάλλονται τιμωρίες αν δεν θελήσουν να πάνε για δουλειά ή κάνουν μικρή είσπραξη.
Οι τιμωρίες που τους επιβάλλονται εκτός από το ξύλο είναι και το γεγονός ότι δεν τους δίνουν φαγητό να φάνε ή ότι τα απειλούν να τα διώξουν από το μέρος που διαμένουν.
Παρόλο που αυτά τα ζούμε καθημερινά, αντί να μας συγκινούν μας αφήνουν παγερά αδιάφορους ή θεωρούμε ότι είναι μέσα στην καθημερινή μας ρουτίνα και γι’ αυτό τα προσπερνάμε. Δηλαδή όχι μόνο δεν ενδιαφερόμαστε αλλά εθελοτυφλούμε.
Γιατί να δίνουμε μεγαλύτερη αξία στα χρήματα και όχι εκεί που πραγματικά αξίζει?
΄Αλλωστε τα χρήματα είναι ανθρώπινο δημιούργημα, ενώ η αγάπη, το ενδιαφέρον και η προσφορά προς τους συνανθρώπους μας, είναι δωρεές των ανθρώπων που είναι
προικισμένοι από το Θεό. ΄Ολοι οι άνθρωποι ξεχνούν πως θα ήταν τα πράγματα αν βρίσκονταν στη θέση αυτών που υποφέρουν. Ο χορτάτος δεν μπορεί να καταλάβει τον νηστικό.
Τα συναισθήματα που μου προκαλεί όλη αυτή η αδιαφορία είναι φρικτά.
Όλοι λέμε ότι θέλουμε να βοηθήσουμε αλλά δεν ξέρουμε το πώς. Ας κοιτάξουμε γύρω μας, ας ανοίξουμε τ’ αυτιά μας ν΄ακούσουμε τις απελπισμένες κραυγές βοήθειας από ανθρώπους που έχουν ανάγκη, ας ανοίξουμε τα μάτια μας να δούμε την πραγματική αλήθεια και να οραματιστούμε το μέλλον όπως θα είναι αν συνεχίσουμε να αδιαφορούμε για όλα.
Η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών αυτών έχει περιορισμένες φιλοδοξίες και όνειρα για το μέλλον τους, το οποίο φαίνεται αβέβαιο.
Τέλος ας ανοίξουμε την καρδιά μας για να προσφέρουμε αγάπη και ελπίδα στα απελπισμένα πρόσωπα εκατοντάδων παιδιών εκεί έξω, για ένα καλύτερο αύριο για ένα καλύτερο μέλλον.

Από την Κατερίνα

Α3

AΓΑΠΗ

Αγάπη μία λέξη η οποία ακούγεται συχνά...........αλλά σπάνια τα στόματα που μιλούν για αυτή την εννοούν!!!Η αγάπη των ανθρώπων δεν βρίσκεται στα λόγια ,αλλά στις πράξεις..........Αν κοιτάξουμε γύρω μας,θα δούμε δυστυχία,φτώχεια,βασανισμένες ψυχές και βέβαια πρόσωπα στα οποία αν κοιτάξεις βαθιά μέσα τους ,θα δείς καρδιές ραγισμένες και δακρυσμένες...

Ποιός νοιάζεται όμως γι'αυτό όσο θλιβερό κι αν είναι... κανείς!Όλοι μαθαίνουμε τους άλλους να αγαπούν χωρίς να το ξέρουμε...Πλέον δεν μας ευαισθητοποιεί τίποτα...και αυτό δεν είναι καθόλου καλό!

Αν μπορούμε,λοιπόν ας ανοίξουμε όλοι τις αγκαλιές μας για να φωλιάσει μέσα μας η αληθινή αγάπη,μία αγάπη χωρίς μίσος ,ένα από τα συναισθήματα που δεν σπανίζουν καθόλου στις μέρες μας,μα αντιθέτως είναι αρκετά πληθορικό, προσφέροντας δυστυχία σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν.Γιατί αν πραγματικά το θέλουμε μπορούμε να δώσουμε χαρά σ'αυτά τα μικρά,αγνά,αθώα προσωπάκια που αντικρίζουμε συχνά στα φανάρια και μας ραγίζουν την καρδιά!!!!!!!!!.

Από την Κωνσταντίνα