Ένας άνθρωπος που θαυμάζω είναι ο θείος μου.
Τον θαυμάζω γιατί μπορεί ότι σκέφτεται να το κάνει πραγματικότητα, αποτυπώνοντάς το απλά στο χαρτί.
Η ικανότητά του στη ζωγραφική είναι μεγάλη. Κάθε του συναίσθημα μπορεί να το εκφράζει πάνω στο χαρτί και να το κάνει να δείχνει ζωντανό με κάτι άψυχο, τις μπογιές.
Κάνει το απλό σύνθετο, κάνει το όνειρο αληθινό και το άψυχο ζωντανό, δίνει χρώμα στο άχρωμο, άρωμα στο άοσμο και γοητεία στο συνηθισμένο, αλλά πάνω απ΄όλα δίνει την καρδιά του.
Από τις ζωγραφιές που μου έχει χαρίσει, ξεχωρίζω αυτές που απεικονίζουν συννεφιασμένα τοπία κι από κάπου ξεπροβάλλει φως। Άλλωστε γι αυτό ο Θεός μας έδωσε το σκοτάδι για να εκτιμάμε το φως, γι αυτό μας έδωσε τις λύπες για να καταλαβαίνουμε τις χαρές, αλλιώς θα ήταν όλα δεδομένα.
Τον θαυμάζω γιατί μπορεί ότι σκέφτεται να το κάνει πραγματικότητα, αποτυπώνοντάς το απλά στο χαρτί.
Η ικανότητά του στη ζωγραφική είναι μεγάλη. Κάθε του συναίσθημα μπορεί να το εκφράζει πάνω στο χαρτί και να το κάνει να δείχνει ζωντανό με κάτι άψυχο, τις μπογιές.
Κάνει το απλό σύνθετο, κάνει το όνειρο αληθινό και το άψυχο ζωντανό, δίνει χρώμα στο άχρωμο, άρωμα στο άοσμο και γοητεία στο συνηθισμένο, αλλά πάνω απ΄όλα δίνει την καρδιά του.Από τις ζωγραφιές που μου έχει χαρίσει, ξεχωρίζω αυτές που απεικονίζουν συννεφιασμένα τοπία κι από κάπου ξεπροβάλλει φως। Άλλωστε γι αυτό ο Θεός μας έδωσε το σκοτάδι για να εκτιμάμε το φως, γι αυτό μας έδωσε τις λύπες για να καταλαβαίνουμε τις χαρές, αλλιώς θα ήταν όλα δεδομένα.
Από την Κων/τίνα Σπόζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου