ΕΝΑΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΗΣ ΣΤΟ ΓΙΟ ΤΟΥ

- - -Ευχαριστώ το Θεό παιδί μου που φτάσαμε ως εδώ. Στη γη που μας υποσχέθηκε ο Θεός, τη «γη της επαγγελίας».Είμαστε πια ένας λαός ελεύθερος και χορτασμένος. Δοξασμένος ο Θεός. Η δική μας η γενιά δοκιμάστηκε πολύ σκληρά. Φύγαμε απ΄ την Αίγυπτο με ελπίδα και φόβο. Κι όταν μας κυνήγησε ο Φαραώ στην Ερυθρά θάλασσα, τα βάλαμε με το Μωυσή.
- - -«Γιατί μας έφερες εδώ; Για να χαθούμε όλοι μια ώρα γρηγορότερα;» του λέγαμε , μα τα μάτια μας άνοιξαν διάπλατα όταν ο Μωυσής χτύπησε τη ράβδο του, κι η θάλασσα παραμέρισε για να περάσουμε. Κι ύστερα πελώρια κύματα πίσω μας έπνιξαν, το στρατό των Αιγυπτίων. Αλήθεια παιδί μου!! .
Η πρώτη μας απόγνωση ξαναγύρισε μόλις αντικρίσαμε τη απέραντη αφιλόξενη έρημο.
- - -«Αν ο Θεός είναι μαζί μας» είπαμε «γιατί μας οδήγησε σ΄ αυτή την ξερή γη. Πως θα ζήσουμε;».
- - -«Έχετε πίστη στο θεό μας» - είπε ο Μωυσής- «μην λιγοψυχάτε».
- - - Χρόνια ατελείωτα περιπλανηθήκαμε στην έρημη γη του Σινά και στις στέπες της Υπεριορδανίας , πέρα από τον Ιορδάνη , ένας σωρός πεινασμένοι και βασανισμένοι άνθρωποι. Τη μέρα αβάσταχτα ζεστή και τη νύχτα παγωμένος αέρας. Πείνα και δίψα που δεν μπορούσε ο άνθρωπος να την αντέξει. Πολλοί πέθαναν. Φίδια και άγρια ζώα μας απειλούσαν. Οι ελπίδες στέρεψαν, στραφήκαμε όλοι ενάντια στο Θεό και τον Μωυσή. Ξαναφτιάξαμε είδωλα και τα προσκυνήσαμε. Όχλος πια, και όχι λαός.
Κι ο Μωυσής εκεί, με τις εντολές του Θεού να μας εμψυχώνει: «Ακολουθήστε το δρόμο που μας δείχνει, ο Θεός, και δεν θα χαθείτε» μας έλεγε. «Η γη της Επαγγελίας μας περιμένει».
Ευλογημένοι εσείς παιδί μου, που ανοίγετε την πόρτα σας και φορτωμένα δέντρα περιμένουν να σας δώσουν τα αγαθά τους. Ολόδροσα χωράφια νανουρίζουν τους καρπούς που θα σας θρέψουν. Σπίτια, δρόμοι, συναγωγές, μια κοινωνία ολόκληρη σας υπηρετεί και σας προστατεύει.
- «Μα γιατί πατέρα μου τα λες όλα αυτά;».
«Για να θυμάσαι παιδί μου, πως η πίστη και η ελπίδα στον Θεό ανταμείβονται πάντα και πως στη δύσκολη ώρα, ο ένας πρέπει να στηρίζει και να βοηθά τον άλλο, και να του δίνει θάρρος. Όπως κάναμε κι εμείς μεταξύ μας στην έρημο. Όποιος δεν γνωρίζει με πόσο κόπο αποκτήθηκαν τα αγαθά που έχει, δεν μπορεί και να τα εκτιμήσει!»

Από την Ειρήνη