By: Viki Bliou A4
Emigration.
By : Giorika Moumoulidi. A2
No to the discriminations
by: Davidis
Peace and love 4 ever
By:
Basileia Varabuti
By : Giannakis
By : Samuela Ouroutsi
By :
Basileia Varabuti
Alexandra Athanasiou
Dimitra Thomidi
Gevori Nafie
Μετανάστες
Με λίγα ρούχα σε μια βαλίτσα, με λίγα χρήματα στα χέρια, με το μυαλό τους θολωμένο απ΄τις άσχημες σκέψεις και τα μάτια τους πρησμένα απ΄τα πικρά τους δάκρυα…φεύγουν απ΄τη χώρα τους με μόνο σύμβουλο τις αναμνήσεις τους.Αφήνουν την οικογένεια, τους φίλους τους, τις περιουσίες, τη γνώριμη θαλπωρή που γέμιζε την καθημερινότητά τους με χαρά και ευτυχία και φεύγουν τώρα αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο.Ποιός ξέρει πού θα τους βρει η επόμενη μέρα;Ποιος ξέρει τι δυσκολίες θα συναντήσουν;Ποιος ξέρει άραγε αν θα μπορέσουν να ξαναφτιάξουν ποτέ τις ζωές τους;!Μπορεί όλα να τους πάνε καλά.Να βρουν ένα σπίτι να μείνουν, μια δουλειά να ζήσουν, ένα φίλο να περνάνε μαζί τα κρύα απογεύματα του χειμώνα…Mπορεί όμως αυτό το απόγευμα που η ζέστη είναι αφόρητη και η ομίχλη έχει σκεπάσει τα πρόσωπά τους να είναι το τελευταίο τους χαμόγελο…….αυτό το απόγευμα που τα γυμνά τους χέρια έχουν ματώσει απ΄το βάρος των αναμνήσεων…να είναι το τελευταίο ευτυχισμένο τους απόγευμα…!!
Emigrants
Without having many clothes and money, but having their minds blurred by the pessimistic thoughts and their eyes exasperated by their "black" tears they leave their countries having a lone friend,their memories.
They leave their families, their friends, their fortunes, their familiar pleasant warmth that used to fill out their daily lives with happiness and pleasure and they are now obliged just to hope for a better tomorrow.Who knows where they will be the morning of tomorrow?Who knows what kind of difficulties they will face?Who would be able to be aware of if they finally manage to make their lives again?
Perhaps everything is going to be all right!They will may find a home to live in, a work to live by, a friend to spend the winter's cold evenings with…but,on the other hand, this evening that the heat is unbearableand and the fog have already cover their faces may be their last smile.This afternoon that their naked hands have been hurted by their memorie's weight might be the last happy afternoon of their lives…
1 σχόλιο:
Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the Massagem, I hope you enjoy. The address is http://massagem-brasil.blogspot.com. A hug.
Δημοσίευση σχολίου