Μια γιαγιά διηγείται την ιστορία των Ισραηλιτών...Από την Δήμητρα Σουλά

- Γιαγιάαα, που ζούσαμε πριν έρθουμε στην Παλαιστίνη?.
- Στην έρημο ,παιδί μου.
- Άκουσα γιαγιά πως την εποχή εκείνη τα αγόρια τα πετούσαν στον Νείλο
- ναι , τι μου θυμίζεις…
- ένα παιδάκι είχε σωθεί νομίζω
- ααα !! ακούς Ραχήλ? Ακούς αδελφή μου , για το Μωυσή λέει.!! ναι εγγονούλα μου , ο Μωυσής σώθηκε !!θέλημα θεού ήταν!!
- Δηλ. γιαγιά? Τι εννοείς
- Τον έριξε η μάννα του στο ποτάμι μέσα σε ένα καλαθάκι και αυτός κατάληξε στα ανάκτορα δίπλα στους Φαραώ
- και γιατί λες ότι ήταν θέλημα θεού?
- Γιατί αργότερα ο θεός τον διάλεξε να μας σώσει από τους Αιγυπτίους
- Καλά γιαγιά,…και δεν φοβήθηκε?
- Στην αρχή ναι, φοβήθηκε, όμως ο θεός τον διάλεξε και όταν ο Θεός διαλέγει κάποιον τότε τι έχει να φοβηθεί αυτός?
- Δηλ. γιαγιάκα μου?
- τον βρήκε παιδί μου στο όρος Σινά..
- Στο Σινά? Που στην Αίγυπτο?
- ναι παιδί μου στην Αίγυπτο , μίλησαν , συμφώνησαν και ο Μωυσής ανέλαβε το έργο της απελευθέρωσής μας!!!!
- και?
- και παιδί μου…ΟΡΕΞΗ ΕΧΕΙΣ!!!!
- πες μου γιαγιάκαααα
- ξεκινήσαμε ..ένα ασκέρι ,παιδιά γυναίκες γέροι ,άμαθοι στον πόλεμο ,να φύγουμε αλλά στον δρόμο ο Φαραώ άλλαξε γνώμη και μας καταδίωξε.
- Γιατί? τι σας ήθελε?
- για σκλάβους!! για εργάτες
- σας έπιασε?

- σχεδόν.. αλλά εκεί στην Ερυθρά θάλασσα , εμείς περάσαμε αλλά οι Αιγύπτιοι πνίγηκαν σχεδόν όλοι!! Βγήκαμε στην έρημο ..εκεί να δείς ..πείνα δίψα , φόβος ,αλλά ευτυχώς που ο Μωυσής δεν μας έλεγε ψέματα.
- δηλαδή?
- να όποτε χρειαζόμασταν κάτι ο Μωυσής προσευχόταν και αυτό γινόταν!!! μάννα , νερό , ορτύκια, προστασία, φως, σκιά, φωτιά , ότι θέλαμε!! μετά από καναδυό μήνες πάλι τον φώναξε και του έδωσε εντολές .Δέκα. να τις φυλάμε και να υπακούμε. Τις βάλαμε σε ένα κιβώτιο μέσα σε μια σκηνή ,σκηνή του μαρτυρίου την λέμε, και όπου πηγαίναμε στην μέση η σκηνή και γύρω γύρω εμείς.
- Γιατί?
- Γιατί έτσι αισθανόμασταν ασφάλεια. Ξέρεις μικρή μου η έρημος είναι δύσκολη.
- σιγά γιαγιάκα… τι δύσκολη? …άμμος , ήλιος, μια χαρά ήταν
- ναι , αλλά και φίδια και δηλητηριώδεις σκορπιοί και ληστρικές φυλές και πολύ κρύο το βράδυ, καυτός ήλιος την μέρα και και και …ξέρεις παιδί μου πόσοι πέθαναν αυτά τα σαράντα χρόνια που τριγυρνούσαμε στην έρημο ..ούτε που θυμάμαι…ούτε που ξέρω. Αυτές οι δυσκολίες μας έκαναν να ζούμε ενωμένοι ,αγαπημένοι ,χωρίς διακρίσεις , χωρίς ανισότητες. Ο θεός ήταν το κέντρο της ζωής μας , το στήριγμά μας , ο βοηθός μας ,ζούσαμε ασκητικά με λίγα , μόνο έτσι μπορούσαμε να επιβιώσουμε , ήταν τόσο πολλοί οι κίνδυνοι…..

...ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα, (…) ου προσκυνήσεις αυτοίς, ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς· εγώ γαρ ειμί Κύριος ο Θεός σου, αυτοί ήταν ,αγαπημένη μου εγγονή οι νόμοι του Θεού