4.2.09

Εμένα μου αρέσουν τα δύσκολα

Ο κόσμος μας σήμερα χρειάζεται αγάπη. Αυτό άκουσα στο μάθημα των θρησκευτικών, αυτή την εργασία αποφάσισα να παρουσιάσω. Δεν είναι δύσκολη εργασία. αντιθέτως είναι τραγικά εύκολη. Όπου και να κοιτάξεις το διαπιστώνεις.
Ανοίγω την τηλεόραση… ίσως εκεί να δυσκολευτώ λίγο για την εργασία μου. Δεν μου αρέσουν τα εύκολα εμένα. Μόλις λοιπόν ανοίγω την τηλεόραση , είναι σα να κάνω σκονάκι. Είμαι άσσος στα σκονάκια εγώ.
Την κλείνω. θα πάρω να διαβάσω εφημερίδα. Μου αρέσει να διαβάζω εφημερίδες. Την κλείνω πριν την κοιτάξω. Πρωτοσέλιδο « ΑΠΑΓΩΓΗ»
Ας πάρω το περιοδικό που την συνοδεύει. Μου αρέσει να διαβάζω περιοδικά. Μου αρέσει το χαρτί τους. Γυαλιστερό. Και οι διαφημίσεις . Εντυπωσιακές. Και οι άνθρωποι όμορφοι, πετυχημένοι, υγιείς. Το ξεφυλλίζω.. Πράγματι. Αυτό το περιοδικό κάνει την εργασία δύσκολη. Σας είπα: Μου αρέσουν τα δύσκολα. Πουθενά δεν μπορώ να βρω, πόνο , μοναξιά, φτώχεια, πόλεμο, αδικία, εγκατάλειψη, στέρηση. Ωραίος κόσμος. Με αγάπη, ευτυχία, πλούτη. Τελικά ο κόσμος μας σήμερα δεν χρειάζεται αγάπη. Να ενημερωθεί χρειάζεται. Να ανοίξει τα μάτια του, τα αυτιά του.
Να δει την επιδημία χολέρας που μαστίζει την Ροδεσία, να δει τα παιδιά της Αφρικής με τις μύγες στο πρόσωπο, να δει τους ανθρώπους στη ήπειρο της Ασίας να πίνουν νερό από τις απολήξεις των αποχετεύσεων, να δει τις βιομηχανίες της πολιτισμένης Δύσης να απασχολούν παιδιά , να δει τις συνέπειες του πολέμου , να δει τα ανθρώπινα ερείπια που υπάρχουν σε διάφορα «ιδρύματα» να δει τους ηλικιωμένους στο περιθώριο της ζωής, εγκαταλελειμμένους από τα παιδιά τους.
Τελικά δεν μου αρέσουν τα δύσκολα. Θα συνεχίσω να ξεφυλλίζω το περιοδικό. Αισθάνομαι τόσο αδύναμος άλλωστε…

Από τον Παναγιώτη Κορωναίο

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΧΩ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΥΔΗ!ΠΡΑΓΜΑΡΤΙΚΑ!ΤΕΛΙΚΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ!ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΗΝ ΕΒΓΑΛΕ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΕΘΕΣΕ ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!!ΜΠΡΑΒΟ!!!

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Mary Fournari είπε...

Και εγώ έχω μείνει άφωνη.....
γεμάτη ελπίδες για το αύριο, για τον κόσμο που θα ζήσουν τα παιδιά μας, όταν έχουν μια τέτοια "πλευρά" σαν αυτή που προβάλλει ο Παναγιώτης σ' αυτό το κείμενό του!
Μπράβο Παναγιώτη και σ'ευχαριστούμε εμείς οι "μεγάλοι" για τη χαρά της ελπίδας που μας προσφέρεις. Συνέχισε έτσι!
Μπράβο και στον καθηγητή σου που σε ενέπνευσε!
Με εκτίμηση,
Μ. Φουρνάρη, εκπ/κός (και μητέρα κυρίως...)