Να φύγω

-Γιόσεφ..
-Γιόσεεεφφφ.
-Ναι
-Έλα πάμε σ'αυτό το σπίτι.
-Γιατί?
-Γιατί γίνεται βομβαρδισμός. Δεν ακούς?
-Ακούω!!
-Άντε λοιπόν έλα
-Όπου και να πάμε το ίδιο θα είναι Χαράλαμπε. Η ίδια κόλαση.
-Πάμε σου λέω. Πάμε.
-Χαράλαμπε σαν τελειώσει αυτό το κακό τι θα κάνεις?
-............
- Εσύ Γιόσεφ? Τι θα κάνεις?
-...........
Χαράλαμπε ! μια σκέψη με σώζει. Μια σκέψη μου δίνει φτερά.
-Πές μου Γιόσεφ. θέλω και εγώ να πετάξω , να σωθώ. Πες μου.
-Όταν μεγαλώσω..
-Τι? Τι θα γίνει? Θα εκδικηθείς?
-Θα γίνω ναυτικός.
-Ναυτικός? Γιατί? Δεν την φοβάσαι την θάλασσα Γιόσεφ?
-Την φοβάμαι. Αλλά ...
-Αλλά τι?
-Αλλά έτσι θα φύγω. Θα μπω στο καράβι και θα φύγω μακρυά , μακρυά , τόσο μακρυά που δεν θα ακούω τις βόμβες, το κλάμα, και δεν θα βλέπω , δεν θα βλέπω τις φωτιές, τον καπνό, τα ερείπια, τα χτυπημένα παιδιά , τα άταφα σώματα, το δακρυσμένο πρόσωπό σου.
-Πάρε με μαζί σου Γιόσεφ. Πάρε με . Δεν θέλω ούτε εγω να βλέπω το χτυπημένο χέρι σου, το ματωμένο σου πουκάμισο , το παγωμένο σου βλέμμα. Γίοσεφ? ΓΙΟΣΕΦΦ!! ΓΙΟΣΕΦΦΦ.

Από τον Χαράλαμπο Γιατρέλλη.