Σκέφτομαι

Λοιπόν σκέφτομαι πόσο ωραίο δημιούργημα είναι ο άνθρωπος Κύριε. Σκέφτομαι πόσο προικισμένος είναι. Σκέφτομαι τα συναισθήματά του. Την αγάπη, την φιλία, την προσφορά, την αυταπάρνηση, την θυσία, τον ενθουσιασμό, την χαρά, την λύπη, την ορμή με την οποία κατέκτησε την γνώση. Σκέφτομαι τη λογική του και τους θεσμούς που δημιούργησε. Σκέφτομαι την δημοκρατία, τους θεσμούς της δικαιοσύνης και τον αγώνα του για ελευθερία, για δημιουργία, για καταξίωση.
Σκέφτομαι την ανθρώπινη τέχνη, την μουσική, την ποίηση, την γλυπτική, το θέατρο. (Αλήθεια γιατί μόλις ο άνθρωπος αναφέρεται σε Σένα φτιάχνει αριστουργήματα? ναούς, αγάλματα, εικόνες?)
Σκέφτομαι και βλέπω τα χρώματα, τα σχήματα, τον ορίζοντα, το ηλιοβασίλεμα, μυρίζω τη μυρωδιά του χώματος μετά τη βροχή, και του μικρού λουλουδιού που φύτρωσε στη σχισμή του βράχου. Κοιτάζω τις νύχτες το στερέωμα, τον ήλιο στο αέναο ταξίδι του, την σελήνη παντοτινή συνοδό μας.
Σκέφτομαι ότι μπορώ και σκέφτομαι όλα αυτά.
Σκέφτομαι όμως και βλέπω γύρω μου ανθρώπους που καθόλου δεν μου μοιάζουν με το δημιούργημα που μόλις περιέγραψα. Σκληρούς, ανόητους, ακαλαίσθητους, άδικους ανθρώπους που με την παρουσία τους πληγώνουν το δημιούργημά Σου Κύριε. Ανθρώπους που ταυτίζουν την ύπαρξή τους με την δύναμη και το χρήμα, και που απαξιώνουν το ομορφότερο δημιούργημα Σου.
Με την ευκαιρία να σε ρωτήσω κάτι Κύριε. Από εκεί ψηλά που είσαι , το βλέπεις το αίμα αυτών που ψυχορραγούν?, ακούς τις κραυγές των δυστυχισμένων?, την απελπισία των αδικημένων την καταλαβαίνεις?...
Την δικιά μου την προσευχή την ακούς? την ακούς?
καλά θα την πω πιο δυνατά. Θα την φωνάξω.
ΑΓΑΠΗ, ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑΑΑΑ
αυτά θέλω , αυτά ζητάω και ελπίζω τώρα να με άκουσες.-

Από τον Κίμωνα Τσάλα